Pothuajse 25% e njerëzve mbajnë një gjen që e bën të mundshëm që ata të zhvillojnë depresionin teksa plaken, pohon një studim i ri.
Një e katërta e popullsisë mbart një gjen që i bën njerëzit të kenë më shumë gjasa të zhvillojnë depresionin teksa plaken, zbuloi një studim i ri.
Studimet e mëparshme kanë treguar se çështjet vaskulare si kolesteroli i lartë, hipertensioni dhe sheqeri i lartë i gjakut gjithashtu rrisin rrezikun e depresionit duke kufizuar se si gjaku dhe lëndët ushqyese dalin në tru, duke ndikuar në gjendjen shpirtërore, transmeton Indeksonline.
Scott ishte kureshtar nëse të rriturit me ApoE4 dhe barrën e lartë të enëve të gjakut kishin një rrezik më të lartë të depresionit.
Ka disa gjene që janë deterministe, por në këtë, vetëm sepse keni genin nuk do të thotë që ju do të zhvilloni depresionin. Ka edhe shumë gjëra të tjera si shëndeti i enëve të gjakut që luajnë një rol të madh “, tha Scott, kandidat i PhD në psikologjinë klinike.
PESË SHENJAT E SHËNDETIT MENDOR
Licy Lyus, menaxher i informacionit në bamirësinë e shëndetit mendor “Mind” vendosë simptomat më pak të njohura:
Ju bëheni më pak social – kjo mund të përfshijë anulimin e planeve dhe heqjen e shikimit të miqve dhe familjes, raportoi The Independent.
Ju nuk mund të përqendroheni – gjithashtu mund të keni probleme të mendoni ose flisni qartë, dhe vëreni një kujtim më të keq.
Gjumi juaj ndikohet – kjo mund të përfshijë vështirësi në ngritjen në mëngjes ose duke fjetur tepër.
Ju ndiheni të mpirë – problemet e shëndetit mendor mund të bëjnë që ju të ndiheni të shkëputur nga mjedisi juaj.
Ju keni simptoma fizike – këto mund të përfshijnë djersitje, lëkundje ose ndjenjë të përzier.
Studimi u krye në një grup prej 3,203 pjesëmarrësish, duke ndjekur ato si ata të moshës 53-71 vjeç.
Ju keni statistikisht një rrezik më të lartë të zhvillimit të depresionit nëse keni ApoE4, por nuk është determinist. Ju nuk mund të ndryshoni gjenet tuaja, por keni disa kontroll mbi shëndetin tuaj, “shpjegoi ajo.
‘Qëllimi i përgjithshëm i mjekëve dhe psikologëve është identifikimi i faktorëve gjenetikë të rrezikut, kështu që ne mund të bëjmë trajtimet si individualiste dhe të sakta sa të jetë e mundur,’ tha Scott. “Ne jemi gjithmonë në kërkim të një lidhjeje gjenetike me psikopatologjinë.”
